]
قصيدة
امسيات
الامطار
العذول يدعونى
لاسلو عنك
ياحبيبى
وانساك
كأنما لم نلتق
واسكن فوق الضياع
واقيم الف شراع
فى البحر البعيد
هناك جزر
اقمت فيها النوارس
اعشاشها
صغارها
فى بيوت
الشجن والدموع
وكأنما استطيع
الفراق
واعيش
فى صمت الزمان
وانسى اى ابجديات
للرجوع
وتضيع الغزلان
فى الفلا
لا ترجو
ورود الندى
ولا ترجو
ان تسلما
وتذوب ولهى
افئدة الشموع
فى شرفات الاساطير
من الزمن السعيد
انى هذا
سندريللا
لا تمل النداء
وحبك يدعونى
كل مساء
ويهتف فى هجير
الضحى
المخضب
باللوعة والدماء
الذى يسيل
من الصعيد
وذكراك
تمشى مشية
العاديات
فى الوغى
تدك الجوى
وتحط فى
شلال النوى
فيهتف بحبك
طوال طريق
نهامى النيسبان
لو تكلما
انت فى قلبى
ايك الالاء
وايات النعم
فوق الناس
اجمعا
اتذكرك فى غسق
الردى
واتذكرك والقلوب
اسبت فى المهاد
نوما
واذكرك اذا خسف
القمر
واذكرك اذا كسف
فى الضحى الحجر
واتذكرك وقد
عاس ابن اوى
مع معشوقتة
يطلب
من اختلطت
اللحم
وسال
منها السمن
حتى شيبة
الزمن
سفك الهجران
الاشواق وانقطع
السلافى البطن
فى بحار
السلوان
بات يصرخ
الحوت الحزن
اتذكرك وقد اضحى
الخيرزان يشتكى
السلوى للغصن
ولكل عود لدن
واتذكرك فى امسيات
الامطار
والرعد
ابن العواصف
ثغرة يعشق
الصياح
بين يدي
رماد
وجناحى
رياح
يذكر حبنا
ونجوم تقف
واجمة
فى ظلال الفضاء
تلقى الاقداح
وترمينا يا حبيبى
معا
الرعد
فى غضبة
لة
رعديد
ويصيح
من قبل السماء
والسحاب البعاد
بصوتة الفديد
الشديد الوئيد
يمحص قلبنا
ويعنف الخيام
فى الصحراء
فيضطرب البشر
فى الطرقات
ويرتجف
الفؤاد
والبرق يكتب
فى الثلوج
فى حياء
بضوءة الشريد
محمود العياط
من ديوان
اسكتوا []