قصيدة
مابيهدى قلب الزنان
وَاُنْتُ بَعيدَ
عن عينى
مابدى
شَوِّ انساك
طب ردى
وَيَكْوُنَّ لَقَاكَ
مابيدى
وَيُطَوِّفُ
هَوَاكَ فى بَالَى
مابعرف اية
اللى جَرَّى لى
وَاُنْتُ هَيْمَانَ فى قلبى
وضميرى ووجدانى
وغير طيفك ما حدا
حدانى
من فوق
بيت الحصير
اشوفك فى سهراية
من زمان
مابيهدى قلب الزنان
اتذكر ك وانت
مَعَ الشَّبَابِ
بتسمع الربابة
ومابتسمع بلوغى وندايا
والجو يكون
ضجيج فى سكون
ببصيص من نور
بتسبح بعض طيور
ووشى من صبايا
الحور
انا ليك
عمالبس
العباية
فى المطبخ
بتتشوق ليك
المقلاية
مَحْمُودُ الْعِيَاطِ
دِيوَانٌ وَاِحْتَرَقَ الْحَبُّ