قصيدة الماعر وابن الداية

قصيدة
الماعر وابن
الداية

عورت
صابع رجلى
وانا ما اتحمل
اذاية
شلت صابع
رجلى
وشلته
حدايا
***
الخط
لما انظلم
كان ليه
فى الجبل
دار
زى السلطان
ليه مغني
فى كهفه
حوليه
دار
***
يغنى
فى الجبل
ويقول
من الهوى
اسرار
والخط
يدندن عماه
ويقول
ما يعيش
الا الحيوان
بين الاسوار
***
سيبنى
عند السواقى
انادى
البنت قالت
للباشمهندس
اختى هنادى
***
يا بنت
انت فى
الفضايح
ليكى جمل
شارد
ويا اخويا
انت مالغ
فى الظلم
بارد
***
البنت
دى فى الادب
ماعر
لا ينفع
معها ادب
ولا قول
شاعر
ملهاش
غير الكفن
وندفن
فيه قلة
المشاعر
***
الود ده
رضى
متربى
جنب
المخاول
من باع
ضميره
للبشر
كان افشل
مقاول
واشترى
الهم خالص
وملهوش
هداية
اصل البشر
مش مهتمين
بالحكايا
بيقولوا
عليه
فى النهاية
ابن
الداية
محمود العياط
ديوان اعدام الملكة
جانك بالسم