قصيدة
الحضن


انت ايها الهائم
دوما
فى الملتقى
يتنغما
بين شعاب الالق
جاء بك
قدر منيرا
هجرت ونس
الليالى
وكنت فى مأج
السماء شمسا
فى خطواتها
الاولى
ضياؤها مبينا
فى هواك
البيادق ماملت
الهديلا
الى ذات حسن
فى الجمال
مثيرا
انت قطعة
ذهب نضار
تسيل فى مهد
الجوى
نجم البعاد عنك
قيثارة
اللحن فيها
حسيرا
تعالى الى معشوقك
واترك ما دونه
لقد اصابه
الغدق
بعضا من
رياح العطش
ادنو بمحياك
اليه قريبا
او ارسمى
ضحاه
كيفما تشائين
او تبسمى
كى يجد الدنيا
حبورا
الحضن لك
عمر قصيرا
والشوق فيك
من وصالك
رواسيم
طواحين المستحيلا
بدت
بساط يطير
فى الشعور
زئيرا
محمود العياط
من ديوان
نظرية العياط فى الكون