قصيدة
ببلاش


الغلا بقى
ديدبان
اصله الغلا
مش انسان
عند مشاعر
حِنينة
تقول ياماما
و يا نينة
كنشى كتر المشاعر
بتفور
زى الساطور
ما يمزع اللحمة
هما يومين
من الفضا
و بعدين
الكل يضيع
فى الزحمة
قالوا المدن
عصافير
و العصافير الوان
قلنا امين
و اللى ما يرضى
ح يندهوه
قلنا الناس
احساس
قالوا مش عارفين
الصباع الواحد
غير اليدين
قلنا خلاص
ما يخد الديب
لبيته
قالوا
هو ده ديب
طب ليه
دخلته الديار
لغاية ماسرق
افرحنا
قلنا سيبكم
من الطغيان
بتاع زمان
و خليكم
فى زمن الزمان
حظكم كده
انتم مش عيال
وعيشوا مع الاوهام
اصله البلا
سور و قضبان
ياصاحبى
ياجعان
تعال معايا
زمان
وادخل و خذ
اى حاجة
ببلاش
دكان شخلول
مش بس
بيبع بقالة
ب سلم وثقالة
دة بيبيع
ابتسامات
ببلاش
خد ضحكة
صافية
و شوية حنية
بطيب خاطر
فى النية
ببلاش
و بنته لما تساعده
قمراية
قلشى مرايا
زيوه
تنعش الفؤاد
ببلاش
خش و خد البضاعة
يافصيح
اللى بصحيح
لا تقلى
جنية و يا البكشيش
و كله ببلاش
ياترى ياشخلول
كنت عارف
انك سراج الفرحة
و النعنشة السيحة
و انك بياع الرأفة
بضاعة ببلاش
يا مهندل القلب
من النهارده لمبارح
و داخل فى النسيم
الطارح
من غير قرش
و لا مليم
و ايه تساوى
الفلوس
مع الغليين
وكله ببلاش
المهم الرضا
يا حلوين
ان كانت
بصله الحبيب
خروف
عايزين قلم
تكتبوا بيه
الحروف
و انا امى
ساعة اللزوم
خدوا قلم
و اكتبوه
مالقوش العيش
ياكلوه جابوا
لهم عبد يلطشوه
و انا مش عبد
ياسادة ياكرام
و كله ببلاش
يابلاش
محمود العياط
من ديوان على الزراعية يارب اقابل حبيبى