قصيدة
الى من اشعلت النار فى الايام
عندما اهديتك
وردة
كنت اريد ان
تضميها بين يديك
وعندما بات الندى
غريبا
من بعادك
وذلك
لان منابعه من وجنتيك
عندما لسعتنى
عقارب الساعة
ذلك لان
حبك نجم غرقان
فى الظلام
وشمسنا نائمة فى الاحلام
الوردة تذبل
وماتذبل
الاقدار
البشر تغدر
ما تغدر الايام
صخور القمر
محطمة على
رمال السهر
صرخات من درب
الشمس التليدة
الليالي هائمة
فى عيونك البعيدة
الاسرار علل تخبو
تشرب رحيق العمر
الاسرار اوهاما
يضج منها
القلب
الجريح
وانت تنامين
فى مهدك الفرشات
سعيدة
تحوم
فى سرور
ولايهمك
ان احبت مثلى القنديل
واحترقت فى النور
وهزيل العصافير تغنى لك
فوق النخيل
فى الليالى الواجفات
لايهمك ان باتت جائعة
عن باقى الطيور
تراهم امن
اجلك
الراحلون
يجوبون الكون
فى
فضاء
الرحيل
ومثلى
العصفور
يعود مقهور
محمود العياط
من ديوان
حارسات سجن حوامل من سجين واحد