قصيدة
وجودها معايا كل يوم

من صبحى حتى اُمسى
بيدى قدومى و امامى قفة او جردل
اجير فى الخدمة الصباحية
و غفير فى الفترة المسائية
والشارع الواسع بالمارة يتقل
و السيارات ما تبطل
تزمر
لقمة العيش
وفتى اسمر
و نعش يرفع مع كفنى
انا الشقيان الابى
اضحكى يا بلدى
لتضحى يا ساحة الدوار
و صبية فرحان بخطبتها
بتتمخطر
من الشط للبيت
و الهوا بيدلعها
كلشى بالشومة و النبوت
الريح تعتر هدمتها
قلت
بنت مين
اللى ماخليت
حارة او بيت
يغنى فرحتها
دة الهوى هيمان
هيمان هيمان
فى بحر بسمتها
يمكن فى يوم
يوصل لشط محبتها
ماارتحت الابخطبتها
اظن العيش بدونها
مالغ شقى
مش ممكن اعيش
من غير ما تكون جنبى
اصل الحب
اتولد من النهارده
يمكن ماكنتش عايش
قبل كده
كنت جلوس طين
فى مخبرة
اتكتب الحب عليا
بالقلم اللى اتمرمخ
فى المحبرة
الحب بات يحكى
عن
شجر البرتقان
اللى طرح شويه شتا
اصل الليمون بيطرح
طل و ندى
يمكن يدوم
وجودها معايا كل يوم
محمود العياط
من ديوان على الزراعية يارب اقابل حبيبى