قصيدة
امرأة لكن لعوب


انى جمعت
الرمال كلها
فى لوعتى
ياامرأة لم تزل
امواجها تترقرق
فى دمى
و انت امامى
مثل البحر
فى خواطرى
حتى تاهت
كل السفن
امام نواظرى
وشمسك
وهى تأوى للعتم ِ
اين منى منارة
فى ادغال الدجى
يا مِرية
امام كتب الصدق
ان الاسرار
فى البحيرة
لا تتكتم ِ
اوقدت فى الليالى
الشموع كأنها
سبيل للرشاد
تهدى سهاد
الانجم ِ
اتسلق
ربا صباحك
الرقيق
كل يوم متوشحا
بعض إرتياب
من الندى
فى الاوراق
المعجم ِ
امام مرضك
اللعين انزوى
مثل عصفور
نسى الغنا
فى الايك الشقى
حتى الاغصان
لم تترحم ِ
محمود العياط
من ديوان امرأة لكن لعوب