قصيدة
واحدة تعيسة خالص
اللي بتعفر
عفار بيجي
على راسها
الدنيا دى سفر
فيها احساسها
هى الدنيا
دى ناقصة
بنت زغيرة
كل همها
تلعن ايامها
اللى جايه
وتاكلها
لحمة نية
ولو سرقوها
منها
ماتدفع
لها دية
تقتل فى
خيالها بناتها
وتكدر حياتها
وتدعو ربها
مايخلى
خير فى
جوازها
البنات عايزه
تتجوز
وهى تلعن
زواجها
بنت ماتعرف
اية وسط
البنات
فى بقها
شوية سنات
بتلعب
مش عارف
مجنونة
مش عارف
اصل الروايا
كلامها للمهتمين
المسألة مين
يدور على
فكرها
والبنات ورد
البيوت
فيها الحنين
زى النسيم
يهوى السكوت
تلقى القلب
فى الشوارع
يدوب
زى الجليد
لما يفوت
كبرت البت
وكبر معها
همها
اتزوجت وخلفت
بقت فى
الامومة
فيها ميت
عيا
الوليد
فى حضنها
ماترجو
منه الوفا
الاطبة احتروا
يدوها ميت
دوا
وناسها يلفوا بيها
للبندر
هى وعيالها
والمستشفيات
بقت دارها
الوطن فتح
ايديه ليها
وهى مواطنة
بسيطة غلبانة
البنت تعبانه
لفوا بيها
سنين
ويـأست
السكاكين
قالوا نروح
للناس الفاهمين
اصل البلا
زايد
ماله دوا
وكل داء
ليه دوا
جه عند
واحد خبير
من لدن
علم الله
والله اعظم
العارفين
والصح مع الماشيين
يامدور على الصح
ماهو اللى انت
تلميذ فى مدرسة
ممكن تسقط
قال الخبير
البنت دى
دعت على
نفسها
ساعة جمعة
وكان القدر
يقول مع القايلين
دعت ربها
يزول منها
العيا
جه الشفا
والبنت بقت
عسل
واحسن الحلوين
مربط الفرس
فيه ناس
تأذى نفسها
وناس زى
الطود
مباركين
البنت من البنات
وهى
صغيرة فالحة
تدعو ربها
يهدى سرها
وتدعوه من
كل خير
تلاقى حصادها
قدامها
عمره اليأس
مايكون
فى النفوس
بتاعه ربنا
عمرة القنوط
مايربى فى عمرنا
غير شىء
ردى
عمره السأم
يابنات
مايولد
غير القلق الشقى
وعمره الضجر
فى يوم
ينفع
حتى لو كان
يوم صبى
محمود العياط
ديوان
أمل الربا قوس منكسر