قصيدة
فى اغتصاب عفيرة بنت عفارالجديسية


دوح اليمام
ينوح فى مهجتى
ركض الظباء
فى رشق الاسهم ِ
ان الهوى
مثلما الغصون
يتململ ِ
اذ ماداعبتها
الرياح تتصبب ِ
ان الملوك اذا هموا بقوم
جعلوهم اذلة فى وحلهم
مواحل ِ
و ماكان عمليق الا ملكا
من ملوك طسم ِ
زئيره عم جديس
و فى الكثرة نمل ِ
قل لجديس بعدما
ذاب وصم الجليد
ان الشرف
فى التية
بنيانه اعلى
من ناطحات
السحاب
و مازالت فى الافاق
تتقبب ِ
قل للملوك
ان العزة للجميع
و لكل مافوق
الثرى
رأيت الحياء
يتقى الرزيلة
و فى عمق صرخاته
الصدى يدوى
مستنجدا و متلعثم ِ
ان المصائب دجن
تأتى من قبل
الملوك
مالى اراهم
فى النكاح
يزيدوا و يتشعبوا
من كل صوب
يأتوا لهم من الفتيات
البكر
و فى الفحش و الدنيئة
جعلوا القبائل
و الرهط يتدنسوا
و ما ارى هامات
عند الورى تستعتب ِ
قالت عفيرة الجديسية
قصائد تدين الملك
الذى فى سأم ضجره
يتمتل ِ
و تكشف عورات
الملوك
و ان علو فوق
الفضائح
بعرش ملكهم
المسترخى فى المظالم
الاهدل ِ
حتى انهم فنلوا
الملك عمليق
لاحقوه بسيوفهم
و هو فى قفزه
يتوثب ِ
محمود العياط
من ديوان السر المستور