قصيدة
الحب يتضوع فى الوجود


نعما ياحبيبتى
تواصلنا
و كان البعاد
يقصينا
اذا ما بات الذكرى
تقلقنا
سهرت الامانى
تشجينا
و الورود تضاحكت
فى البستان عوارضها
طلعها ملذكات
و الوانها البضة
ترقرقت
فى وجنتيها طرح
مشرقة
تسطح بالافاق
تنسم الزائرينا
بلغة الوجد
و بالالحان
تصدح حينا
والحب تضوع
فى الوجود
مستجيبا للهمسات
فى النأى
يقربنا و يدنينا
----------
بعيون البنفسج
كان المساء
ينعم بالحنينا
فى طلل
و العشب يرمق غديرا
و يضفى الامان
للقاصبينا
شدا الكروان
تحت غصون القمر
و الكأس صادق
اللثام
فى صبوات جامحة
ترجو السعادة للجميع
فى سطوة الربيع
و صارت اللحظات
بعضا من
امانينا
صارت لهيبا
مستجيرا فى تلاقينا
محمود العياط
من ديوان عالم الاثير فى الذر